Łączenie i mieszanie. Fragmenty, które tworzą intersującą całość. Stare i nowe. Części różnych światów – zespolone w jednej całości, która zastanawia, a nawet szokuje. Odkrywczy wymiar piękna, które polega na żonglowaniu stylami i znaczeniami. Odtwarzanie, przetwarzanie i tworzenie zupełnie śmiałego dzieła. To cechy postmodernizmu, ale w pewnym sensie także dziewiętnastowiecznego eklektyzmu.
Postmodernizm a eklektyzm
Historia sztuki pokazuje nam, że człowiek lubi powtórzenia. Ciągle wraca do przeszłości i do starych światów, żeby przywoływać je w swojej aktualnej rzeczywistości. Tak robili twórcy eklektyzmu pojmowanego jako kierunek w sztuce XIX wieku zwany historyzmem.
Postmodernizm natomiast ogarnia sobą całe myślenie i tworzenie, sztukę, literaturę, filozofię. Wyraża pewien sposób bycia człowieka końca dwudziestego wieku i początku nowej ery – przeobrażeń na wielką skalę. Postmodernizm często łączy się z fragmentaryzacją, z cytatem, z umieszczaniem słów i rzeczy w nowych kontekstach.
Awangardowe wnętrze postmodernistyczne
Można przeistoczyć się w twórcę postmodernistycznego, urządzając mieszkanie. Decydujemy się wówczas na niestandardowe rozwiązania i zestawienia. Tworzymy całość z fragmentów pochodzących z różnych światów. Na przykład meble w stylu industrialnym i klasyczne pejzaże na ścianach. Albo stoły z surowego drewna plus oryginalna grafika i designerskie stoliki z aluminium.
Postmodernistyczne wnętrze oparte jest na elementach, które pozornie do siebie nie pasują. Cała sztuka polega na tym, żeby umiejętnie połączyć je i zestawić ze sobą w danej przestrzeni. Dokonując takich aranżacji, należy jednak bardzo uważać, żeby nie popaść w przesadę i chaos. Postmodernistyczne działania w pomieszczeniach wymagają dobrego smaku i wiedzy.
